รถฉายหนังกางแปง

รถฉายหนัง รถฉายหนังกางแปง จออินทรีย์ทองผงาดฟ้าของทีมงานวัชรินทร์ฟิล์มยิงภาพสะท้อนแสง มาจากในเวียงเจียงใหม่ครับ

ภาพนี้ถ่ายไว้ประมาณช่วง พ.ศ. 2525-2527 ณ บริเวณ สนามโรงเรียนวัดช่อแล | อาคารใน

หันกำแปงเก่าวัด สีน้ำตาลต้วย ผู้หญิงในภาพ ก็คือ ครูกัญยา หรือ ครูจรรยา ครูอนุบาลของใครหลายคน ส่วนนักเรียนคนนั้นหากมีผู้รู้ ก็อยากให้ช่วยบอกครับ

ด้วยความเป็นศูนย์รวม ศูนย์กลางหลายอย่างๆ หนังกางแปง หนังขายยา จึงมักนิยมมาฉายกันที่บ้านช่อแลครับ 3-4 วันก่อมา 4-5 วันก่อมา นักเรียนสมัยนั้นช่วงเช้าหลังเคารพธงชาติ ครูก็จะสั่งกับหลังหันไปเก็บขยะ และไม้ลูกจิ๋น

หลังงานเลี้ยงเลิกลาไปเมื่อคืน

หนังตะก่อนเป็นหนังฟิล์ม 16 มม. คนดูก็ดูไป น้ำหูน้ำตาไหลท่วมกลางสนาม คนฉายก็ม้วนฟิล์มไป ต่อฟิล์มไป

และขาดช่วงเสียอารมณ์เป็นระยะๆ ยุคนั้น พันคำหรือ สุรสิทธิ์ สัตยวงค์ เป็นพระเอก

รุ่นถัดมาจะได้ดูหนัง มิตร ชัยบัญชา กับ เพชรา เชาวราษฎร์ ถัดมาเขาว่าเป็นยุคที่ลูกอมฮอลล์ (ฮอลล์เหลือง ฮอลล์ขาว) และปลาหมึกจี่ขายดีขนาดในยุคนี้

พระเอกแห่งสยามประเทศ

สรพงษ์ ชาตรี และ 2 นางเอกคู่ขวัญ เนาวรัตน์ ยุกตะนันท์ กับ จารุณี สุขสวัสดิ์ ไม่ว่าหนังจะเรื่องอะไร

พระเอกนางเอกก็ไม่เคยเปลี่ยนเแปลง จนเข้าสู่ยุค

จอโค้งเรด้าแอ๊ดเทวดา

อันนี้อลังการงานสร้างที่สุด มากับผงซักผ้าบรีส จอกางเต็มความกว้างสนามฟุตบอล (อาคารนอก) สูงเท่าตึกเป็นสิบชั้นได้ดูทั้งหนังฝรั่ง หนังจีน ใหญ่ขนาดนี้ไผก็บะเกยหัน คนมืดฟ้ามั่วดินเต็มความจุแอนฟีลด์ ^-^

ผงซักผ้าบรีสก็จะขายดีมาก เพราะคนซื้อเอาซองเอากล่องไปแลกบัตร พอๆ กับขนมโปะแตก ตอนหนังจบ ถ้าบะได้ซื้อ = บะได้มา เป็นยุคทองของ Movie Marketing หลายคนก็ยังวิ่งไล่ย่ำผ้าที่เบิ้ลเอาล้อมฉายหนัง